De eerste dag
Door: riadeligt
Blijf op de hoogte en volg Ria
14 April 2011 | Nederland, Ede
Het gaat ineens allemaal heel snel. Ria haar been glijdt iedere keer van de bank. Ik ga kijken. Zie een scheefhangende mondhoek. En dan ... dan staat de wereld stil en op zijn kop tegelijk. 1-1-2 bellen. Mobiel netwerk bezet. Dan maar vast. Ria vraagt wat er aan de hand is. (gelukkig, ze kan nog praten denk ik bij mijzelf) Ik zeg dat ze zich geen zorgen hoeft te maken en dat de dokter eraan komt. Ik zeg tegen Daantje (9), die tussen de middag thuis is om te eten, dat ze maar even naar de buurvrouw moet gaan. Daar wordt ze fantastisch goed opgevangen.
Ondertussen komt de ambulance. Die is er voor mijn gevoel binnen vijf minuten (heel snel in ieder geval). En dan gaat het hele circus van start. Met bloedspoed naar het ziekenhuis. Gelukkig is dat ook maar een kilometer of acht verderop in Ede. Eerste onderzoek op de eerste hulp. Naar de CT-scan. En vervolgens naar afdeling Neurologie. Daar starten ze vrijwel direct met bloed verdunnende medicijnen. Deze moeten de verstopping in de hersenen oplossen. Pa en ma van de Blaak zijn er ook heel snel. Zij gaan later naar Veenendaal om de meiden op te vangen. Tussen door komt Bea langs en er worden wat grapjes gemaakt over en weer. Hoewel Ria heel onrustig is, is ze wel bij. Soms is ze nog een beetje in de war, maar communiceren gaat goed. Om een uur of half zes zijn de eerste tekenen van herstel zichtbaar. Ze kan haar been en arm weer bewegen. Wat een opluchting. De medicijnen slaan in ieder geval aan. Daantje komt met opa naar mama en ook pa en ma de Ligt komen langs.
Om een uur of half negen ga ik bij Jan en Bea de sleutel ophalen van de auto van mijn schoonouders en rij ik naar huis. Alles is zo onwerkelijk. Ik begin gelijk maar in de mail te klimmen om iedereen zo goed mogelijk te informeren. De eerste reacties volgen snel. Het is hartverwarmend om jullie aller betrokkenheid te ervaren. Eén wil ik jullie niet onthouden. Een collage schreef: "De wereld op zijn kop, betekent dat je het zelf niet meer kunt dragen, maar dat je jezelf moet laten dragen. Gelukkig weet ik dat je dat ook kan. Dan is het gebed geen laatste redmiddel, maar intiem moment om van hart tot hart met God te spreken. En voordat je vraagt, weet Hij al wat jullie nodig hebben..." Dit is waar Ria en ik heilig van overtuigd zijn. Ik dank God dat het zo heeft moeten zijn dat ik thuis was toen het gebeurde.
Bedankt voor al jullie meeleven, betrokkenheid en gebeden.
Simon
Ondertussen komt de ambulance. Die is er voor mijn gevoel binnen vijf minuten (heel snel in ieder geval). En dan gaat het hele circus van start. Met bloedspoed naar het ziekenhuis. Gelukkig is dat ook maar een kilometer of acht verderop in Ede. Eerste onderzoek op de eerste hulp. Naar de CT-scan. En vervolgens naar afdeling Neurologie. Daar starten ze vrijwel direct met bloed verdunnende medicijnen. Deze moeten de verstopping in de hersenen oplossen. Pa en ma van de Blaak zijn er ook heel snel. Zij gaan later naar Veenendaal om de meiden op te vangen. Tussen door komt Bea langs en er worden wat grapjes gemaakt over en weer. Hoewel Ria heel onrustig is, is ze wel bij. Soms is ze nog een beetje in de war, maar communiceren gaat goed. Om een uur of half zes zijn de eerste tekenen van herstel zichtbaar. Ze kan haar been en arm weer bewegen. Wat een opluchting. De medicijnen slaan in ieder geval aan. Daantje komt met opa naar mama en ook pa en ma de Ligt komen langs.
Om een uur of half negen ga ik bij Jan en Bea de sleutel ophalen van de auto van mijn schoonouders en rij ik naar huis. Alles is zo onwerkelijk. Ik begin gelijk maar in de mail te klimmen om iedereen zo goed mogelijk te informeren. De eerste reacties volgen snel. Het is hartverwarmend om jullie aller betrokkenheid te ervaren. Eén wil ik jullie niet onthouden. Een collage schreef: "De wereld op zijn kop, betekent dat je het zelf niet meer kunt dragen, maar dat je jezelf moet laten dragen. Gelukkig weet ik dat je dat ook kan. Dan is het gebed geen laatste redmiddel, maar intiem moment om van hart tot hart met God te spreken. En voordat je vraagt, weet Hij al wat jullie nodig hebben..." Dit is waar Ria en ik heilig van overtuigd zijn. Ik dank God dat het zo heeft moeten zijn dat ik thuis was toen het gebeurde.
Bedankt voor al jullie meeleven, betrokkenheid en gebeden.
Simon
-
15 April 2011 - 08:44
Gerry Bet En Bianca :
ook wij bidden mee , en god waakt zeker over ria maar ook over jou en de meiden -
15 April 2011 - 10:53
Ron, Celia Jennifer:
Lieve Simon we wensen jullie heel veel sterkte en we denken aan jullie. Een hele dikke knuffel voor jou, Ria ,Nicole en Danielle van ons. -
15 April 2011 - 11:14
Yvonne Slappendel:
Ha Simon!!
Via deze weg wil ik jullie (Ria, jou en de kids) heel veel sterkte wensen!! Laten we hopen op het beste en positief blijven!! Heel veel sterkte de komende tijd!!
Groetjes Yvonne -
15 April 2011 - 12:04
Fam Van Viegen:
Hoi Simon we wensen jullie heel veel sterkte en hopen dat jullie weer snel en gezond thuis mogen komen -
15 April 2011 - 12:21
Corry En Peet:
Wij schrokken gisteren wel toen Gert
belde.
We hebben net in de kerkbode gelezen,dat Gerard v.d.Bospoort ook
in het ziekenhuis ligt voor onderzoek.
Verder wensen wij Ria heel veel sterkte -
15 April 2011 - 13:04
Ton En Jopie:
Simon heel veel sterkte en kracht gewenst. We denken aan jullie en leven met jullie mee.
Kun je het adres even doorgeven kunnen we een kaartje sturen.
-
15 April 2011 - 13:53
Jaap En Jacolien:
Hoi Simon, Ria, Nicole en Danielle. Wat een vreselijk nieuws zeg! We waren erg geschrokken. Gelukkig slaan de medicijnen aan en is het herstel in gang. We denken aan jullie en zullen bidden voor jullie allen.
-
15 April 2011 - 15:16
Hans En Sandra:
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen, maar wilde toch even een berichtje achterlaten. Heel veel sterkte voor jullie allemaal en fijn dat je ons zo op de hoogte kunt houden.
Veel liefs van Hans Sandra Björn en Nils. -
15 April 2011 - 16:18
Angela Teunissen:
Hoi Simon,
Wat ontzettend lief en moedig van je dat je een dagboek bij houd voor iedereen over Ria.
Mijn man en ik willen jullie gezin-familie heel veel sterkte en kracht toewensen in deze moeilijke tijd.
P.S wil je me jullie adres toe mailen... -
15 April 2011 - 16:42
Dianne Edwin Renate:
Simon veel sterke. We zijn blij dat we
op deze manier op de hoogte kunnen blijven. Doe Ria de groeten van ons en geef haar een kus van ons allemaal. -
15 April 2011 - 17:06
Dianne:
Hallo Simon,
Dit is schrikken, zo zit je nog samen koffie tedrinken en gek tedoen en zo ligt ze in het ziekenhuis.
Hopelijk knap ze snel weer wat op.
Zou je een adres kunnen achterlaten zodat we Ria een kaart kunnen sturen.
kus voor jullie alle en dikke knuffel van coco voor de meisjes
groetjes Dianne -
15 April 2011 - 17:25
Peter, Inge En Ivana:
Hey Simon, Ria, Nicole en Danielle,
we denken aan jullie viertjes en we hopen dat deze nachtmerrie snel voorbij is!
Groetjes van Peter, Inge en Ivana
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
