Helaas nog niet gefietst!

Zou het vandaag dan eindelijk gaan gebeuren? Het fietsen bij de fysio. Toen we vertrokken richting het zkh hadden we er een zwaar hoofd in, want het miezerde namelijk. En helaas dacht de fysio er net zo over. Dus nee, weer niet gefietst. Wel is Ria samen met de fysio met de rollator naar buiten geweest. Ze hebben daar een soort oefentuin met allerlei verschillende soorten ondergrond: een hobbelig klinkerpad, gras, grind, gravel, grote stenen, etcetera. Dat ging allemaal heel goed. Zo goed zelfs dat Ria het een volgende keer zonder rollator gaat doen. Ria mag thuis ook wat meer zonder rollator gaan lopen, bijvoorbeeld om een brief te posten of zomaar een ommetje te lopen. De oefeningen die Ria moest doen, gingen ook goed. Al blijft het soms lastig je evenwicht te bewaren om een bepaalde houding aan te nemen. Maar als Ria dan eenmaal zit, dan zit ze wel stevig en is evenwicht geen probleem meer. Ondanks dat er niet gefietst is, al met al toch ook wel weer goed bericht.

Verder zal ik nog een en ander vertellen over de afgelopen dagen.

Vorige week donderdag hebben we afscheid genomen van Michel, één van de deelnemers aan onze gespreksgroep van de kerk. Hij gaat naar Engeland voor zijn werk. Michel heeft een aantal jaren geleden een zeer zwaar auto-ongeluk gehad. Hij heeft kantje bord gelegen. Zijn herstel mag ook een wonder heten. Voor het ongeluk was Michel piloot bij een grote luchtvaartmaatschappij. Na het ongeluk zag het er niet naar uit dat hij ooit nog zou kunnen vliegen. Het heeft er lang erg slecht uitgezien. Alleen is het anders gelopen. Michel heeft jaren hard geknokt voor zijn herstel en … uiteindelijk heeft hij zelfs zijn bevoegdheid om te vliegen weer terug gekregen. Hij heeft weer een baan als piloot bij een Engelse prijsvechter. Echt fantastisch en het mag ook echt een wonder heten. Tijdens het eten had Michel ook nog iets speciaals voor Ria. Het was een ketting die hij van een vriendin heeft gekregen toen hij in het ziekenhuis lag. Zijn vriendin had hem ook weer gekregen toen ze het zelf erg moeilijk had. Dus net als het anker dat we eerder van Frank kregen weer echt iets met een eigen verhaal. Michel, bedankt! We gingen trouwnes naar de Japaner omdat dat normaliter niet zo lang duurt. Nou, deze keer dus wel. En niet omdat de bediening slecht was of zo, maar gewoon omdat het zo gezellig was. Dus uiteindelijk hebben we er van 18.00 tot 21.30 uur gezeten. Het was ook niet gek dat Ria toen wel moe was.

Tijdens het weekend heeft Ria ook niet bepaald stil gezeten. Zaterdagochtend zijn we naar een korfbalwedstrijd van Nicole geweest (16-2 gewonnen). Daar was de rollator erg handig als stoeltje, want alles bij elkaar ben je ruim een uur op het veld. ’s Middag heeft Ria gerust, want ‘s avonds hadden we een BBQ van de kerk als onderdeel van het gemeenteweekend. Voor de foto’s kun je terecht op http://solafide.de-ligt.nl/fotos_2011.htm (dus zonder www ervoor). Ook dat duurde weer drie uur. Op zondag hadden we na de kerkdienst koffiedrinken. En dan spreek je ook altijd weer meer mensen. Uiteraard ’s middags weer geslapen, want ’s avonds hadden we wederom een BBQ, nu bij de ouders van Ria. Al met al zal het wel duidelijk zijn dat Ria zondagavond behoorlijk moe was. De fysio heeft echter aangegeven dat het niet erg is, zolang Ria maar naar haar lichaam luistert. Dus als Ria moe is, moet ze gewoon gaan rusten. En dat doet ze dan ook.

Simon, Ria en de kids