Elektrische fiets

Het is al weer twee weken geleden sinds de vorige update op de site is geplaatst. Om maar met de deur in huis te vallen, het gaat goed! Natuurlijk is Ria nog steeds snel moe, maar we gaan er vanuit dat dat nog wel geruime tijd zal gaan duren. De meeste dingen kan Ria echter al wel weer. Eigenlijk is autorijden het enige dat ze nog niet gedaan heeft. We zullen binnenkort met de arts gaan overleggen hoe of dat gaat.

De afgelopen twee weken is er veel gebeurt. Zoals in het vorige bericht aangegeven zijn we naar de musical “We will rock you” geweest. Zaten we de vorige keer op de tweede, nu zaten er redelijk ver naar achter. Het voordeel is dat je dan een goed overzicht hebt over het gehele podium. Ook komt het geluid “beter binnen”. Als je helemaal vooraan zit, kun je echter de gezichtuitdrukkingen en ieder detail heel goed zien. Kortom, beide plekken hebben zo hun voordelen. Het was trouwens maar goed dat we vooraf niet uit eten zijn geweest, want Ria was nu al helemaal gesloopt toen we weer thuis kwamen.

Verder hebben we de 13e verjaardag van Nicole gevierd. Gelukkig was het op de dag dat we het vierde ’s middags droog en konden er ook mensen buiten zitten. Anders was het binnen met een mannetje of 40 wel heel druk geworden. Dat het al met al toch wel erg druk was, kon Ria vooral ’s avonds goed merken. Ze was zo onrustig in haar hele lichaam dat ze de slaap maar moeilijk kon vatten. De volgende dag hebben we het met de ergotherapeut over gehad. Die gaf aan dat Ria eigenlijk te ver is gegaan. De balans was duidelijk verstoord. Ria moet dus zelf op zoek naar de juiste balans. Het gaat hierbij een combinatie van belasting en belastbaarheid. Als je in onbalans bent, moet je de belasting verlagen (bijvoorbeeld door te rusten) of je belastbaarheid verhogen (bijvoorbeeld door te trainen). Maar trainen heeft feitelijk alleen zin als je in balans bent. Pas op het moment dat je in balans bent, kun je gaan werken aan het verhogen van je belastbaarheid. En op het moment dat je belastbaarheid is toegenomen, kun je de belasting weer wat opvoeren. Etcetera etcetera. Ria heeft zich daarom ingeschreven bij een sportschool om aan haar conditie te kunnen gaan werken. We hebben gekozen voor een programma met een “personal coach” (klinkt duurder dan dat het is hoor hahahahaha). Het komt er op neer dat samen met Ria een doelstelling wordt bepaald. Hier wordt een trainingsprogramma voor opgezet. Iedere maand worden de vorderingen besproken en eventueel wordt het trainingsplan hierop aangepast. Woensdag heeft ze het intake gesprek met de personal coach.

Verder hebben we een elektrische fiets gekocht voor Ria. Dat waren we al van plan, maar nu Ria weer mag fietsen, hebben we er vaart achter gezet. We hebben vorige week eerst een proefrit gemaakt. We hadden twee elektrische fietsen mee, één met een trapondersteuning op basis van beweging (zodra je zelf gaat trappen, gaat de ondersteuning meehelpen) en één op basis van kracht (hoe meer kracht je zelf geeft, hoe sterker de ondersteuning). We hebben bij ons in de buurt de heuvels opgezocht en er stond redelijk veel wind waar we tegenin terug moesten. Ria vond de fiets met de eenvoudige ondersteuning op basis van beweging het fijnst en die hebben we dus gekocht. Ze vindt het heerlijk om op te fietsen en ze ziet nu wat dat betreft met veel vertrouwen onze vakantie in Zeeland tegemoet. We gaan dan vaak een stukje fietsen. Meestal zitten we dan ergens tussen de 15 en 40 kilometer. En omdat Zeeland vlak is, wil het best ook wel eens waaien. Wind mee is dan wel lekker, maar tegenwind is minder plezierig. Dat is straks echter geen punt meer. Ik ben eigenlijk nog op zoek naar een soort stoorzender om de trapondersteuning af en toe uit te kunnen zetten als ze te hard fietst. Dus als iemand nog suggesties heeft hahahaha. (haha Ria is het hier overduidelijk niet mee eens!)

Gisteren zijn we na de kerkdienst (Pinksteren) richting mijn ouders in Krimpen aan de IJssel gegaan. Omdat het mooi weer was, wilden we de fietsen meenemen. ’s Zaterdags had ik de fietsendrager al gemonteerd (voor het eerst op deze auto) en dat ging eigenlijk niet zo goed. De trekhaag is wat hoger, waardoor het bevestigingsmechanisme van onze Twinny Load eigenlijk niet goed past. Het kan net, of net niet? We hebben een bevestigingsbeugel met verlengde steunen nodig. Maar ja, we hadden ons verheugd te kunnen gaan fietsen, dus toch de fietsen erop gezet en vertrokken richting Krimpen. Omdat ik nog moest tanken onderweg bij Maarsbergen gestopt. Gelijk even gekeken hoe de fietsendrager zat. Dat viel vies tegen. Het zat allemaal niet meer zo stevig als toen we vertrokken. Dus fietsen eraf, bevestigingsbeugel opnieuw vastgezet, alles er weer op en vervolgens op hoop van zegen weer verder. Net op de snelweg zag ik echter de fiets van Ria wat naar achteren hellen. Dus de vluchtstrook opgereden, hetgeen niet meevalt als ze met de weg bezig zijn, en met mijn snelbinders de fiets van Ria aan die van mij vastgemaakt. Met samengeknepen billen vervolgens verder gereden. Onderweg pa en ma gebeld of ze met hun fietsendrager naar Capelle aan de IJssel wilde komen om de fietsen over te laden. De snelweg is allemaal rechtuit en dat gaat nog wel. Het laatste stuk binnen door met drempels en veel bochten leek mij echter niet zo handig. Ik was echt blij dat we bij Capelle zonder kleerscheuren de snelweg af konden. Snel de fietsen over gezet en toen naar Krimpen. Na wat gedronken te hebben, zijn we op de fiets gestapt om (zie foto’s). En ja, het is even wennen om voordat je gaat fietsen te zorgen dat de accu goed vol is. Na een kilometer of negen bleek dat niet meer het geval. Gelukkig hebben pa en ma ook elektrische fietsen en kon Ria met pa ruilen. In ieder geval iets wat ons nu niet meer zo snel zal gebeuren. Waar je trouwens ook aan moet denken, is dat de lader meegaat. Die waren we namelijk ook vergeten. Al met al was het wat dat betreft vandaag toch geen lekker weer om te gaan fietsen. We hebben dan ook lekker weinig gedaan. Eerst kwam tante Karin nog even langs en later Willemien. We hadden afgesproken dat mijn pa en ma met ons mee zouden rijden om de fietsen te brengen. Willemien ging ook mee, want we zouden eerst in Ede een pannenkoek gaan eten. Om een uur of vijf vertrokken we en uiteindelijk waren we om een uur of half negen thuis.

Tot zover dan maar weer deze update. Ria gaat nu naar bed, want morgenochtend gaat ze weer naar school om te helpen.

Simon, Ria en de kids