Het einde in zicht

“Het einde in zicht.” Dat zijn woorden die vandaag een zeer dubbel gevoel oproepen. In de eerste plaats zijn we natuurlijk blij en dankbaar dat Ria vandaag haar laatste fysiotherapiesessie had. Ria heeft ter afsluiting gezwommen. Het ging goed en Ria kan dus op vakantie in Zeeland met een gerust gevoel mee de zee in. Afgelopen maandag hadden we een gesprek met de revalidatiearts. Dat was ter voorbereiding op de evaluatie die hij morgen (30/6) met de behandelende therapeuten heeft. Uit het gesprek maandag werd ook al duidelijk dat het vandaag de laatste keer fysio zou zijn. Na de vakantie gaat Ria nog naar ergotherapie. Ze gaat dan kijken hoe het gaat met leren. Is Ria in staat gedurende langere tijd geconcentreerd te lezen. En kan ze ook onthouden wat ze heeft gelezen. Dat zal nog best zwaar worden. In de vakantie kan ze al een beetje oefenen, maar Ria heeft vooral opdracht gekregen om rust te nemen. En dat zal vast niet meevallen. Maar, het einde van de revalidatie is in zicht.

Aan de andere kant hebben we vanavond afscheid genomen van Nico, althans, vanavond was het condoleren en konden we Nico voor het laatst aanschouwen. Morgen wordt hij gecremeerd. Ja, ook dat is een einde dat in zicht komt. Vandaar ook het dubbele gevoel. Het was goed om te zien dat het zo druk was bij het condoleren. En dan Dorien. Wat een kanjer. Sterk. Ze vroeg zelfs aan Ria hoe het nu met haar gaat. En dat terwijl ze morgen definitief afscheid neemt van haar lieve Nico. Hou vol Dorien, maar neem ook je tijd om je emoties de vrije loop te laten. Het verdriet, de onmacht, de frustraties, het moet er allemaal uit. Blijf er niet mee lopen, want dan vreet het je helemaal op. En weet dat je ook daarvoor bij heel veel mensen die jou lief zijn terecht kunt. Zo ook bij ons. Dorien, sterkte!

Simon, Ria en de kids