Weekendverlof - dag 3

Lieve mensen,

Helaas vandaag de derde en daarmee laatste dag van het weekendverlof van Ria. Vanochtend lekker tot half tien op bed gelegen. Alle activiteiten hebben er toch wel ingehakt. Natuurlijk wel weer even om acht uur de apotheek leeggegeten. Na het opstaan eerst wat kleren uitgezocht en daarna heeft Ria zich gedoucht. Dat ging op zich goed. Na afloop was ze wel weer erg moe. Ze is daarom lekker op de bank gaan hangen. Eerst een paar broodjes zalm en daarna gewoon even lekker liggen. Toch wel vreemd om haar weer op dezelfde plek te zien liggen als waar ze elf dagen geleden ook lag. Ria vindt dat zelf ook vreemd. Ze kan zich niets herinneren van het gebeuren zelf. Ze heeft ook niets voelen aankomen. Ze denkt er nog regelmatig aan terug. Ze vraagt zich dan af of je het moet wegstoppen of niet. Ze zal het hoe dan ook een plaatsje moeten geven. Ik weet niet hoe, maar ook daar zal ze zeker mee geholpen worden tijdens de revalidatie.

’s Middags zijn we met pa en ma de Ligt naar Tamminga gelopen om een ijsje te eten (zie foto). Het was goed voor Ria er even uit te zijn. Het ijs was lekker, maar toen we terugkwamen is Ria toch gelijk naar bed gegaan om uit te rusten. Later op de middag kwamen Rianne, Pieter en de jongens op de weg terug naar Utrecht ook nog even aanwippen. Vorige week vonden Coen en Victor het toch wel vreemd om Ria in het zkh te zien, maar daar was nu geen spraken van. Helaas hadden we vanmiddag ook nog even een aanvaring tussen de meiden. Vervelend, vooral voor Ria die dat er eigenlijk helemaal niet bij kan hebben. Het is aan de andere kant ook wel begrijpelijk, want het is voor de meiden ook niet niks dat ze mama alleen in het zkh zien. Het is al knap dat ze het zo lang zonder ruziën hebben gered. Zeker Nicole doet echt haar best om het zo allemaal zo goed mogelijk te doen. Daar zijn Ria en ik echt trots op. En Daantje … die hangt sowieso al veel meer aan Ria dan Nicole en is anders in het uiten van haar gevoelens. En dan ook nog iedere avond relatief laat naar bed. Kortom, alle ingrediënten voor een aanvaring. Maar uiteindelijk is het wel weer goed gekomen.

De afgelopen drie dagen zijn extreem snel voorbij gegaan en het was dan ook weer snel haf acht. Tijd om afscheid te nemen en Ria weer terug te brengen naar het zkh. De vader en moeder van Ria waren al gearriveerd om bij de meiden te zijn. Nicole houdt zich sterk, maar je ziet en voelt dat ze het echt niet leuk vindt. Daantje werd het allemaal te veel. Ze was serieus in tranen en dat is vreselijk om te zien. Eenmaal in de auto om de hoek verdwenen, heb ik daar echt wel even een traantje voor weggepinkt. Gelukkig is Daantje nog redelijk snel in slaap gevallen en hopelijk kan ze een beetje bijslapen de komende dagen. (O)pa en (o)ma blijven een paar nachtjes slapen en dat doet de meiden, en vooral Daantje, goed.

In het zkh was de kamergenoot van Ria ook al weer terug van verlof. Zij was zondag en maandag lekker naar huis geweest. Zij en Ria kunnen het samen goed vinden en dat is wel heel fijn. Ze is nog iets jonger dan Ria en ze hebben drie kinderen en bijna dezelfde leeftijdscategorie als Daantje en Nicole. Dan heb je onderling in ieder geval iets te vertellen. Toen ik weg ging, had ik met Ria afgesproken dat ze bij het raam zou blijven staan. Ze ziet dan alle auto’s die het ziekenhuisterrein verlaten langskomen. Dat is natuurlijk wel leuk.

Morgen ga ik de hele dag werken en kan dus pas weer om vijf uur ’s middags naar Ria toe. Ik (en met mij natuurlijk ook de meiden en velen anderen) en niet in de minste plaats Ria zelf, hopen echt dat Ria aankomend weekend weer naar huis mag. Dat zou echt weer fantastisch zijn. Daarnaast is het te hopen dat er snel plek in Klimmendaal is, want een zkh is toch maar niks. En dat ligt zeker niet aan de verpleegkundigen, doktoren, huishoudelijke dienst, vrijwilligers, etcetera. Dit doen echt hun best om het iedereen zo goed mogelijk naar de zin te maken. Maar een zkh is nu eenmaal iets waar je niet thuis hoort. Ik kan niet wachten op het moment dat Ria mij belt of een sms stuurt dat ze komend weekend weer naar huis mag.

Simon, Ria en de kids