De derde dag

Lieve allemaal,

Dat Ria naar zaal mocht hebben jullie in het vorige bericht kunnen lezen. Het was heel fijn Ria tijdens het normale bezoekuur in bed te zien zitten. Ze ziet er naar omstandigheden goed uit. Ze kijkt lekker helder uit haar ogen en ook het praten gaat goed.

's Middags had ze al gevraagd om wat boekjes mee te nemen (ze wist nog precies te vertellen waar ze lagen). Ik heb ook een paar puzzelboekjes mee genomen omdat ze dat zo leuk vindt. Of het ook gaat lukken om te puzzelen, zullen we de komende dagen vanzelf wel ontdekken. Verder ook diverse kaarten mee genomen van familie, vrienden, buren en kinderen/ouders van school. Dat vindt Ria heel leuk. Het is trouwens ook mogelijk om via de website van het ziekenhuis een e-card te sturen. Die wordt dan uitgeprint en naar Ria gebracht. De link van de website is: http://www.geldersevallei.nl/ en dan onder het kopje bezoekers kiezen voor het versturen van een e-card. De afdeling waar ze ligt is Neurologie 1 C2 en het kamernummer is 130.

Onze beider ouders en Rianne, Pieter en de kids waren bij ons thuis in Veenendaal. We hebben elven lekker gegeten en daarom was ik niet om 17 uur in het zkh. We hadden echter met Bea afgesproken dat zij zou gaan. Gert is met haar meegegaan.

Toen ik om een uur of kwart voor zes in het ziekenhuis aankwam, had Ria net haar eten opgediend gekregen. Hoewel... eten... Omdat het slikken nog wat moeite kost, wordt het eten gepureerd. Ria heeft het over babyvoer. En ik moet eigenlijk zeggen dat potjes Olvarit er eigenlijk lekkerder uitzien. En om nu te zeggen dat het smaak, niet echt. Maar ja, er zitten wel vitamines en bouwstoffen in (zeggen ze). Het is dus belangrijk het toch op te eten. Dat probeert ze dan ook zo goed mogelijk te doen. Hetgeen ik op zich al heel dapper vind hahahaha.

En dan nog even de TV die je op zaal hebt. Je kunt daar een kaart voor huren. Het activeren zou een fluitje van een cent moeten zijn (zeggen ze). Het begint al met de manier waarop je de chipcard in het apparaat stopt. Dat kan op twee manieren. Als er op de kaart staat, "deze kant naar achter" mag je er vanuit gaan dat die kant van je af is. Niet dus. Blijkbaar Duitse logica, het is een Siemens systeem, waarbij de bediening niet wordt bezien vanuit de ze gebruiker maar vanuit het apparaat. Na naar de receptie gebeld te hebben, is het uiteindelijk gelukt. Kan ze lekker televisie kijken op een schermpje dat nauwelijks groter is dan dat van een iPod/iPhone. Maar ja, toch altijd beter dan niets en bovendien kan ze er ook mee naar de radio luisteren.

Maar ook vandaag kwam aan het bezoekuur weer een eind. Tegen half acht was goed te merken dat Ria moe werd. Dus ruim voor achten dachten we langzaam afscheid te gaan nemen. Dat liep toch wel anders, want dat viel toch wel zwaar. Allebei de meiden vonden het niet leuk om weer naar huis te gaan. En als je die gezichtjes dan ziet vertrekken, knapt er toch wel wat. En dan te bedenken dat het niet de laatste dag zal zijn dat we zonder Ria naar huis gaan. We wilden dat we wisten over hoeveel dagen Ria weer naar huis mag, dan konden we ze tenminste aftellen. Maar hoelang het nog gaat duren weten we niet. Dus bekijken we het voorlopig van dag tot dag. En zullen we genieten van iedere verbetering hoe klein ook.

Ook vandaag wil ik weer iedereen bedanken. Van de buren kregen we een e-card met een heel mooi nummer: Als het leven soms pijn doet (http://www.youtube.com/watch?v=i1iorB0kzxw). En van Ben en Els (de broer van Ria en zijn vrouw) kregen we een mooie tekst:

De heer zij voor u om u de rechte weg te wijzen;
De heer zij naast u, om u in zijn armen te sluiten en u te behoeden;
De heer zij achter u, om u te bewaren voor de listen van boosaardige mensen;
De heer zij onder u, om u op te vangen als u dreigt te vallen;
De heer zij in u, om u te troosten wanneer u verdrietig bent;
De heer zij rondom u om u te verdedigen wanneer u in gevaar bent;
De heer zij boven u om u te zegenen.
Zo zegene u de liefdevolle God, de vader, de zoon en de heilige geest.
Amen

En zeker het dragen ervaar ik zelf de afgelopen dagen. Toen Jan Brouwer mailde dat als er geen God is om ons te dragen er wel een hele rits mensen zijn die dat willen doen, besefte ik dat het onze hemelse Vader is die ons jullie stuurt om ons te dragen en te ondersteunen. Daar zijn wij Hem heel dankbaar voor.

Simon, Ria en de kids