De tweede dag
Door: Simon
Blijf op de hoogte en volg Ria
15 April 2011 | Nederland, Ede
Lieve vrienden, familie en collega's,
Overweldigend hoeveel reacties we hebben ontvangen. Via mail, sms, telefoon en de berichtjes via deze site. Dat doet ons echt heel goed en geeft veel steun.
Vanochtend om klokslag 7.00 uur gebeld om te horen hoe het vannacht was gegaan. Was blij te horen dat ze de nacht goed doorgekomen was. Ze was nog erg onrustig, maar heeft ook een paar uurtjes geslapen. Toen ik om 11 uur in het zkh aankwam was ze erg moe. Daar schrok ik ook wel weer een beetje van. Niet zozeer dat ze achteruit was gegaan, maar je hoopt gewoon op meer.
's middag met pa, ma en Danielle naar het zkh gegaan. Toe we binnen kwamen zal mevrouw op de rand van haar bed. Maar deze keer niet omdat ze dacht dat ze zelf wel even naar het toilet kon, maar omdat de fysio met haar bezig was. Na wat testjes mocht ze even gaan staan. Dat was nog erg onwennig. Ze heeft al wel wat meer kracht in haar linker been, maar ze heeft er nog nauwelijks controle over. Vervolgens mocht ze even ik de stoel plaatsnemen. Ondertussen ging de fysio een rolstoel voor haar halen, zodat ze ook af en toe van de kamer af zou kunnen. Helaas werd ze in de tussentijd opgehaald voor een standaard bloedvaten onderzoek. Ik heb daar nog geen uitslag van, maar als het niet goed was geweest, hadden ze vast wel iets gezegd. Vervolgens kwam de revalidatiearts. Dat was voor mij het moment dat ik met de neus op de feiten werd gedrukt. Dit kan nog wel eens heel lang gaan duren. Omdat ze nog zo jong is en we ook nog twee meiden hebben, valt ze onder de categorie dat kosten nog moeite gespaard zullen worden om het herstel zo goed mogelijk te laten verlopen. Zodra er plek is, mag ze naar Klimmendaal bij Arnhem. Wanneer precies is nog niet bekend. Het kan over een week zijn als er dan plek is, maar het kan ook pas over een maand zijn. Maar de eerste stap wordt van de Stroke Unit naar zaal.
Vanavond waren Nicole (12) en Daniëlle (9) er ook bij. Dat is zwaar emotioneel. Ria was helder en ze wist een paar vragen te stellen over hoe het op school ging. Maar af en toe is ze toch ook nog de weg even kwijt. Ben, Hans en Kees waren er ook. Dat doet ons heel goed. Vanaf half acht kon je goed merken dat Ria moe werd. Haar ogen werden steeds zwaarder. Dat is ook niet zo gek als je bedenkt wat er de afgelopen 30 uur is gebeurd. Na een emotioneel afscheid met Daantje weer naar huis. Morgen weer een nieuwe dag.
Nogmaals bedankt voor al jullie meeleven, betrokkenheid en gebeden.
Simon, Ria en de kids
Overweldigend hoeveel reacties we hebben ontvangen. Via mail, sms, telefoon en de berichtjes via deze site. Dat doet ons echt heel goed en geeft veel steun.
Vanochtend om klokslag 7.00 uur gebeld om te horen hoe het vannacht was gegaan. Was blij te horen dat ze de nacht goed doorgekomen was. Ze was nog erg onrustig, maar heeft ook een paar uurtjes geslapen. Toen ik om 11 uur in het zkh aankwam was ze erg moe. Daar schrok ik ook wel weer een beetje van. Niet zozeer dat ze achteruit was gegaan, maar je hoopt gewoon op meer.
's middag met pa, ma en Danielle naar het zkh gegaan. Toe we binnen kwamen zal mevrouw op de rand van haar bed. Maar deze keer niet omdat ze dacht dat ze zelf wel even naar het toilet kon, maar omdat de fysio met haar bezig was. Na wat testjes mocht ze even gaan staan. Dat was nog erg onwennig. Ze heeft al wel wat meer kracht in haar linker been, maar ze heeft er nog nauwelijks controle over. Vervolgens mocht ze even ik de stoel plaatsnemen. Ondertussen ging de fysio een rolstoel voor haar halen, zodat ze ook af en toe van de kamer af zou kunnen. Helaas werd ze in de tussentijd opgehaald voor een standaard bloedvaten onderzoek. Ik heb daar nog geen uitslag van, maar als het niet goed was geweest, hadden ze vast wel iets gezegd. Vervolgens kwam de revalidatiearts. Dat was voor mij het moment dat ik met de neus op de feiten werd gedrukt. Dit kan nog wel eens heel lang gaan duren. Omdat ze nog zo jong is en we ook nog twee meiden hebben, valt ze onder de categorie dat kosten nog moeite gespaard zullen worden om het herstel zo goed mogelijk te laten verlopen. Zodra er plek is, mag ze naar Klimmendaal bij Arnhem. Wanneer precies is nog niet bekend. Het kan over een week zijn als er dan plek is, maar het kan ook pas over een maand zijn. Maar de eerste stap wordt van de Stroke Unit naar zaal.
Vanavond waren Nicole (12) en Daniëlle (9) er ook bij. Dat is zwaar emotioneel. Ria was helder en ze wist een paar vragen te stellen over hoe het op school ging. Maar af en toe is ze toch ook nog de weg even kwijt. Ben, Hans en Kees waren er ook. Dat doet ons heel goed. Vanaf half acht kon je goed merken dat Ria moe werd. Haar ogen werden steeds zwaarder. Dat is ook niet zo gek als je bedenkt wat er de afgelopen 30 uur is gebeurd. Na een emotioneel afscheid met Daantje weer naar huis. Morgen weer een nieuwe dag.
Nogmaals bedankt voor al jullie meeleven, betrokkenheid en gebeden.
Simon, Ria en de kids
-
15 April 2011 - 20:13
Daniël En Daniëlle:
Lieve Simon, Ria en kids
Ook wij willen jullie heel veel sterkte toewensen, voor nu maar zeker ook voor hele proces wat jullie nu stapje voor stapje tegen zullen gaan komen.
We zijn erg blij om te lezen dat Ria de nacht goed door is gekomen!
Als het weer wat rustiger om jullie heen is komen we gauw langs.
Liefs Daniël en Daniëlle -
15 April 2011 - 20:18
Paul Van Veen:
Beste Simon... Ik heb geen woorden. Mij is dit ook overkomen en ik heb er niets aan over gehouden. Trek je daar aan op als je dat mogelijk is. Ik besef dat je je grote zorgen maakt. Wij hebben hier al diverse crises overleefd. Gaat jullie ook lukken. We gaan bidden (in de Stille Week) en jullie zijn in onze gedachten, elke dag. Ieder krijgt zijn Kruis, sommigen een heel zwaar Kruis, maar telkens is onze Heer bij ons om ons te helpen. Ieder die gelooft weet: Christus heerst, Christus regeert, Christus overwint. Heel veel sterkte voor jou en jullie gezin, houd moed en vertrouw op de Eeuwige.
Paul -
15 April 2011 - 20:52
Ton En Jopie:
Fijn om te lezen dat het toch naar een positieve kant op gaat .Het zal nog een lange weg worden maar de wil en vechtlust die Ria bezit zal het wel lukken.
We blijven aan jullie denken
-
15 April 2011 - 22:22
Michael En Karin:
Het blijft zo onwerkelijk allemaal.. Ook nog eens te lezen dat het allemaal heel lang kan duren.....zo drink je een wijntje samen en zo...........
Wij blijven ook voor jullie bidden!!! -
16 April 2011 - 06:40
Wim Andrea En Noor:
wat een spanning allemaal een mama die zolang van huis gaat zijn. Klimmendaal Arnhem ik hoop dat daar snel een plekje is en dan komen we je zeker een keertje opzoeken ria heel veel sterkte voor jullie allemaal de kruyswijkjes -
16 April 2011 - 07:40
Lilian En Dries Jan:
Beste Ria en Simon,
We waren en zijn er stil van. We kennen jullie nu al zo lang als onze buren en hadden dit nooit verwacht. Maar we weten dat we een grote en machtige God hebben, en we staan in de bres ook voor jullie, en blijven met onze gemeente bidden en staan dat het helemaal goed komt! Fijn dat we op de hoogte kunnen blijven door deze website Simon. Heel veel sterkte en Gods zegen voor jullie alle vier toegebeden,
Lilian en Dries Jan en the boys. -
16 April 2011 - 08:41
Ina & Gemme:
Heel fijn om het verloop te horen.
Heel goed dat ze alles proberen om het herstel zo goed mogelijk te laten verlopen.
Het zal allemaal heel zwaar voor jullie zijn, maar bedenk dat we allemaal erg meeleven.
Simon probeer zelf ook sterk te blijven want er wordt op het ogenblik ook veel van jou verlangt, met name ook nog de zorg voor je kinderen.
Ook veel sterkte toegewenst aan jullie beide ouders.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
