Revalidatie gaat beginnen

Vandaag, Bevrijdingsdag 2011, is het al weer drie weken geleden dat Ria een herseninfarct kreeg. Of eigenlijk pas drie weken, want het lijkt al veel langer. Ria is al weer ruim een week thuis. Heerlijk! Alles gaat min of meer z’n gewone gang. Ik ben gewoon naar het werk geweest. De meiden hebben vakantie en zijn allebei veel weg. Daniëlle is een paar dagen aan het logeren bij opa en oma en Nicole heeft maandag en gisteren bij vriendinnen geslapen. Business-as-usual voor een vakantieperiode dus.

Omdat ik een dagje vrij ben, hebben het er lekker van genomen. Vanmorgen eerst wat TV gekeken en na het ontbijt hebben we samen boodschappen gedaan. Ria achter het winkelwagentje zodat de rollator niet mee hoefde. Terug thuis is Ria wat gaan rusten en heb ik het terras achter schoon gespoten. In de loop van de middag zijn we samen met de auto naar het dorp gegaan. We waren helemaal de rollator vergeten mee te nemen. Op zich geen punt voor Ria. Hand in hand gaat het ook prima. Al met al toch wel weer het een en ander gedaan.

De afgelopen dagen heeft Ria ook van alles uitgeprobeerd: eten koken, aardappels schillen, wat lezen uit de leesmap, wat sudoku’s maken, ’s ochtends een rondje wandelen, en wat al niet meer zij. Op zich gaat het allemaal goed en dat is natuurlijk heel fijn. We hebben vandaag ook de uitnodiging voor de revalidatie gehad. Ria begint maandagmiddag en woensdagmiddag moet ze weer. We zijn erg benieuwd. Maandag ga ik mee, want dan zal het intake gesprek wel plaatsvinden. Wat Ria het liefst wil is fietsen. Dat mist ze heel erg. Hopelijk kan dat ingepast worden in de revalidatie.

Morgenochtend gaan we ook voor het eerst naar de trombosedienst om bloed te prikken. We zullen wel weer zien wat daar uitkomt. ’s Middags hebben we de begrafenis van Piet Binsbergen. Daar gaan we samen heen. Ja, dan wordt maar weer eens pijnlijk duidelijk hoeveel geluk wij eigenlijk gehad hebben.

Simon, Ria en de kids