Update start revalidatie

Voordat ik jullie zal vertellen over de start van de revalidatie, wil ik toch nog eerst even stilstaan bij wat de afgelopen dagen allemaal is gebeurd. Want dat is eigenlijk best veel. We zijn vorige week vrijdagmorgens voor het eerst naar de trombose dienst geweest. Komende vrijdag moet Ria weer. De huidige waarde is nog iets te laag, maar daar wordt aan gewerkt zullen we maar zeggen. We zullen vrijdag wel zien hoe het gaat. Vrijdagmiddag zijn we naar de begrafenis van Piet van Binsbergen geweest. Toch wel weer aangrijpend. Vooral ook als je hoort dat hij ook een aantal herseninfarcten heeft gehad. Dat zet je weer extra aan het denken, ook hoe goed het eigenlijk allemaal wel niet gaat. Ria dacht dat het niet nodig was haar rollator mee te nemen. Dat viel achteraf toch wel iets tegen. In de eerste plaats omdat we bijna achteraan de begraafplaats moesten zijn en er vervolgens ook nog een plechtig moment bij het graf zelf was waarbij Ria toch nog een aantal minuten moest blijven staan. Het is goed gegaan, maar ze was ook wel weer blij dat ze na terug in het rouwcentrum even kon gaan zitten. Al met al weer een goede leer voor de volgende keer.

Ook over zaterdag is er weer wat moois te melden. Daniëlle wilde vrijwillig proefkonijn voor Ria zijn om geknipt te worden. En zoals je op de foto kunt zien, heeft Ria haar inderdaad geknipt. En het ging nog goed ook. Vervolgens durfde ik het ook wel aan mij weer te laten scheren, met een lekker kort koppie als resultaat. Dat heb ik ’s middags bij het vissen wel geweten, want mooi dat ik mijn knar verbrand heb. Na het knippen (en scheren) was Ria logischerwijs wel moe. Het is echter wel goed voor haarzelf om te weten dat ze het nog kan. Dat geeft je toch weer een oppepper.

Zondag begon al redelijk vroeg met Moederdag. Daniëlle had een paar mooie knutselwerkjes gemaakt toen ze aan het logeren was. Nicole had een lieve kaart geschreven en een mooi fotolijstje gekocht en daar een foto van Ria en zichzelf in gedaan. Verder hebben we redelijk rustig aan gedaan. ’s Morgens naar de kerk, waarna ging Ria rusten. Ondertussen heb ik traktaties gemaakt voor de kinderen van groep 3B, want daar zouden we ’s maandags heen gaan. In de loop van de middag kwam Peter op bezoek. Nadat de hele buurt heeft genoten van zijn gitaarspel (sommige nummers begeleid met zang!) hebben we, net als de helft van Nederland, de fik in de BBQ gestoken en lekker gegeten. Het was erg gezellig en de tijd vloog voorbij.

En toen werd het maandag. ’s Ochtends zijn we zoals aangegeven eerst naar school gegaan. Ria wilde de kinderen dolgraag weer eens zien en ze ook hartelijk bedanken voor alle mooie en lieve kaarten, tekeningen en gebeden. De kinderen zelf vonden het heel leuk dat juf Ria langs kwam en waren erg enthousiast. Ze vertelden honderduit over wat er in de vakantie allemaal gebeurd was en wat ze gedaan hadden. En uiteraard hebben ze lekker van de muffins gegeten die ik voor ze had gebakken. Het was een gezellige drukte, maar voordat de echte pauze begon, moesten ze toch nog allemaal even een bladzijde uit het taalschrift maken. En ja, dat moet natuurlijk wel nagekeken worden. En aan wie vraag je dat dan … precies, aan juf Ria. Ze kon dus gelijk weer aan de slag. Nadat de kinderen Ria hadden bedankt voor de traktatie gingen ze naar buiten om te spelen en uiteindelijk gingen Ria en ik weer naar huis. Je kon goed merken dat Ria moe was van alle prikkels en ze is dan ook lekker op bed gaan liggen totdat Daniëlle thuiskwam van school om te eten.

’s Middags stond het intakegesprek voor de revalidatie op het programma. Het was een gesprek met de fysio- en de ergotherapeut. Het ging vooral over hoe het nu gaat. Wat lukt wel en wat lukt niet. Ria en ik waren al tot de conclusie gekomen dat in onze ogen al weer heel veel goed gaat. Toch zullen de therapeuten vanuit hun professionele optiek gaan kijken hoe goed het objectief gezien gaat. Daar zijn we uiteraard wel benieuwd naar. Wordt ons positieve beeld straks bevestigd door de “nulmeting” die ze gaan doen? Of zal het toch nog wat tegenvallen? We zullen het binnenkort weten. We hebben het er ook over gehad wat Ria graag zou willen doen. Dat zijn in de eerste plaats fietsen en ten tweede weer voor de klas staan. Dat eerste gaan ze in ieder geval snel mee aan de slag. Hoe snel Ria echter weer kan gaan stagelopen, zal nog moeten blijken. En waarschijnlijk zal het wel een opbouwscenario worden, beginnend met een paar uurtjes en dan steeds iets meer. Eén ding waren de therapeuten beide heel duidelijk over, toegeven aan je vermoeidheid is heel belangrijk. Het lichaam moet zichzelf herstellen en rust is daarbij cruciaal. Op zich gunt Ria zichzelf die rust ook, want regelmatig gaat ze even lekker op de bank liggen en ’s middags gaat ze normaliter toch zeker een uur op bed slapen.

Ondanks dat het een redelijk ontspannen gesprek leek, was Ria na een uur toch wel erg moe. Dat zal ook zeker met het bezoek aan de klas te maken hebben gehad. Thuis aangekomen ging ze in ieder geval weer lekker naar bed om er pas weer voor het eten uit te komen. Woensdag middag heeft Ria haar eerste “echte” fysiotherapie. We zijn erg benieuwd hoe dat zal gaan. We zullen het jullie zeker weer laten weten.

Simon, Ria en de kids