Een nieuwe reisbestemming

Lieve allemaal,

Twee maanden geleden heb ik het laatste bericht op de site gezet. Het is nu wel weer eens tijd voor een update. En wel omdat Ria weer een nieuwe reisbestemming heeft. Zoals ik op 28 september aangaf, had de cardioloog Ria doorverwezen naar het st Antonius ziekenhuis in Nieuwegein. De afgelopen weken heeft Ria diverse onderzoeken gehad. Hieronder het maken van röntgenfoto’s, enkele echo’s, een hartkatheterisatie en een vervelende slokdarmecho. Alles is doorgestuurd naar Nieuwegein en toen was het wachten op een oproep voor een preoperatieve informatie-/onderzoeksdag. Dat was dus vandaag

Het begon vanochtend al lekker. We zouden met openbaar vervoer gaan, maar toen we net het treinkaartje voor Ria hadden gekocht, werd omgeroepen dat er geen treinen reden tussen Veenendaal en Utrecht (en dat uiteindelijk de hele dag niet hebben gedaan). We moesten dus onverwachts met de auto. Gelukkig viel het nog enigszins mee op de weg en kwamen we toch redelijk op tijd aan in Nieuwegein. Toch wel een groot ziekenhuis. Het ziet er binnen echter heel overzichtelijk uit. Ook is er veel service van “gastvrouwen” die je de weg wijzen en dergelijke. Wat dat betreft is de eerste indruk (van de hele dag overigens) erg positief.

Vervolgens hebben we het programma afgewerkt. Eerst bloedprikken. Dan naar de cardioloog. Eerst enkele onderzoeken door een assistent en vervolgens een intake gesprek met een cardioloog. Hier zijn we in ieder geval weer heel wat wijzer geworden. Hij heeft uitgelegd wat er globaal gaat gebeuren. Het blijft niet alleen bij het “isoleren” van een aantal cellen die het ongecontroleerd samentrekken van de boezems (fibrilleren) tot gevolg hebben. Ze gaan direct ook de lekkende hartklep die Ria eigenlijk haar hele leven al heeft aanpakken. Ze gaan uit van een reparatie, maar als dat niet lukt wordt er een kunstklep geplaatst. Nadeel daarvan is dat je die hoort tikken en dat je normaliter niet meer van bloedverdunners af komt. Voordeel is wel dat een kunstklep in principe een heel leven meegaat en minder mogelijke complicaties heeft dan een hartklep van een varken of een donor. Al met al wordt het dus wel een open hartoperatie waarbij het hart wordt stilgezet en Ria tijdelijk aan de hart-long-machine komt te liggen. In principe heeft de operatie minder risico’s dan een blindendarmoperatie. Bovendien doen ze er gemiddeld acht tot tien op een dag. Ze zijn er dus wel uiterst bedreven in. Maar toch, het blijft spannend.

Vervolgens gingen we naar de fysiotherapeut. Om complicaties met de longen te voorkomen, wordt er veel aandacht besteed aan preventieve maatregelen. Zo heeft Ria een apparaatje mee gekregen om de longen te trainen. Tweemaal daags moet ze door een soort inhaler ademen. De tijd wordt steeds langer (uiteindelijk 20 minuten per keer) en de weerstand wordt ook steeds verder opgevoerd. Na de operatie komt de fysiotherapeut ook direct langs om te helpen met het ophoesten van slijm. Dat is van belang om bijvoorbeeld longontsteking te voorkomen.

Daarna nog maar een keer een röntgenfoto maken van de borstkas (thorax). Dat was ook al in Ede gedaan, maar toch werd dat nog een keer gedaan. Had te maken dat ze liever een eigen foto hebben. Op zich maakt het ook weer niet zo heel veel uit. Van alle afspraken, ging deze het snelst. Circa 5 minuten van melden bij de balie tot en met het maken van de foto en weer aankleden.

Het was inmiddels als bijna twaalf uur en helaas was de wachttijd bij anesthesie dusdanig dat we daar niet op konden wachten. We zijn daarom eerst naar de groepsvoorlichting geweest. Hier gaf een verpleegkundige een nadere toelichting over de periode in het ziekenhuis en daarna. Ria wordt een dag voor de operatie opgenomen voor een aantal laatste onderzoeken. De volgende dag wordt ze als alles goed is geopereerd. Na de operatie gaat ze naar de IC. Daar wordt Ria nog een paar uur in slaap gehouden voor de laatste controles (bloeddruk, hartslag, bloedingen, etcetera). Na circa vier tot twaalf uur wordt ze wakker gemaakt. Ze moet dan minimaal één nacht op de IC blijven. Soms is het echter ook twee of drie nachten. Afhankelijk van hoe goed het gaat uiteraard. Vervolgens gaat Ria naar de afdeling. Daar moet Ria één tot enkele dagen blijven voordat ze per ambulance naar ede wordt vervoerd. Daar verheugd Ria zich nu al wel op. De vorige keer dat ze in de ambulance lag, heeft ze er immers niet zo veel van meegekregen hahaha. Vervolgens ligt Ria nog een aantal dagen in Ede. Totaal staat er zes tot tien dagen ziekenhuisopname voor de operatie, uiteraard ook afhankelijk van hoe goed het gaat. Als ze weer naar huis mag, moet ze in principe tien dagen binnen blijven. Er moet dan continu iemand bij Ria in huis zijn. Circa twee weken na ontslag uit het ziekenhuis begint de revalidatie. Dat wordt ook wel weer pittig, want na de operatie staat je conditie weer op nul. We zijn wel benieuwd of Ria weer dezelfde therapeuten krijgt. De revalidatie gaat wel weer een aantal maanden duren. Voordat Ria weer helemaal hersteld is, zijn we wel zo’n zes tot twaalf maanden verder.

Na de groepsbijeenkomst moesten we nog langs anesthesie. Ook daar weer de gebruikelijke vragen. Wat heb je in het verleden gehad, waar ben je allergisch voor, rook je, drink je, hoe gingen eerdere narcoses, etcetera. Toen konden wij eventueel nog vragenstellen. Ik vroeg (met een grijns op mijn gezicht) of het ook onder plaatselijke verdoving kon zodat Ria alles bewust kon meemaken. Die vraag had hij nog nooit gehad. Snap je dat nou hahahaha?

Wat nu de grote vraag is, is wanneer Ria wordt geopereerd. De cardioloog gaf aan dat de wachttijd gemiddeld zo’n vier a zes weken is. De verpleegkundige bij de groepsbijeenkomst gaf echter aan dat er momenteel eigenlijk geen wachttijd is. Theoretisch kan ze dus ieder moment opgeroepen worden. Vooralsnog gaan we er vanuit dat het begin volgend jaar wordt en dat we dus lekker van de kerst en oud en nieuw kunnen genieten. Zodra we het horen, komt het ook wel op de site.

Naast al dit toch wel lastige verhaal van de operatie, hebben we ook nog leuk nieuws te melden. Ria heeft haar rijbewijs weer. Maar dan alleen voor een jaar. Daarna moet ze weer opnieuw gekeurd worden om haar rijbewijs dan voor twee jaar terug te krijgen. Na twee jaar nog een keuring voor de vijf jaar daarna en pas daarna krijgt Ria haar rijbewijs definitief terug. Althans, daar gaan we uiteraard vanuit. En dat alleen omdat je eerlijk bent en zegt dat ze wel eens een depressie heeft gehad. Normaliter wordt eerlijkheid beloond, maar in dit geval kun je je afvragen of dat ook zo is. Hoeveel mensen zouden er niet gewoon rondrijden met een depressie. Misschien zelfs zonder dat ze het weten. Ach, wat zal het allemaal ook. Het is veel belangrijker dat Ria haar rijbewijs weer terug heeft. Wat dat betreft is Ria eigenlijk volledig hersteld vaan haar herseninfarct. En dat is uiteraard geweldig. We gaan er dus vanuit dat we ook de komende periode weer doorkomen. Tot snel.

Simon, Ria en de meiden